Szacuje się, że około 2 milionów Polaków choruje na depresję. I choć te “szacunki rachunki” są zapewne bardziej wiarygodne niż statystyki zakażeń koronaświrusem na pasku newsów, to nadal mogą być zaniżone. Dzisiaj postaram się odpowiedzieć wam na pytanie, czy aktywność fizyczna może być pomocna w walce z depresją?  

 

Pierwsze badania i dotyczące aktywności fizycznej u osób z depresją przeprowadzili już w 1906r Panowie Franz SI oraz Hamilton GV [1]. Ich wnioski nie były jednoznaczne, jednakże dla części badanych wysiłek o umiarkowanej intensywności skutkował znaczną poprawą nastroju. Zainteresowanie tematem wzrosło, w związku z czym ilość badań sprawdzających ową korelację do dziś jest przytłaczająca. Pozwolę sobie zatem przytoczyć dla przykładu kilka “mniej archaicznych”. 

 

W badaniu pierwszym [2] 30 osobową grupę kobiet i mężczyzn przypisano losowo do grupy ćwiczących, grupy wsparcia lub do czekania w kolejce na leczenie. Ćwiczenia polegały na 2-40 minutowych spacerach 3 razy tygodniowo przez 6 tygodni. Wnioski? W grupie spacerujących poprawa była znacząco wyższa niż dla pozostałych 2 grup. (redukcja depresji o 2.4 [spacer] vs 0.9 [grupa wsparcia] vs 0.4 [kolejka] na podstawie Beck Depression Inventory [BDI])

 

Czyli aeroby działają! A co z innymi formami aktywności?

 

Dalsze działania w celu sprawdzenia wpływu innych form aktywności na depresję przeprowadzono porównując grupę kontrolną osób niećwiczących z osobami wykonującymi trening oporowy [3]. Podobnie jak poprzednio, grupa ćwicząca notowała spadek objawów depresji (odnosząc się do tej samej skali co poprzednio spadek BDI o 11.5 [trening oporowy] vs 4.5 [grupa kontrolna]). Sprawdzono również, czy konkretne typy aktywności mogą okazać się bardziej skuteczne od innych, i tak Pan Doyne z kolegami w badaniu z 1987 r.[4] porównał wpływ biegania oraz podnoszenia ciężarów z grupą kontrolną na grupie 40 kobiet cierpiących  na depresję. Rezultaty ponownie pokazały znaczącą poprawę u pacjentów w grupach aktywnych ( Redukcja BDI o 11.1 [bieganie] vs 13.6 [ciężary] vs 0.8 [ grupa kontrolna]).

 

O ile wyniki jasno pokazują fakt, iż aktywność fizyczna pomaga w leczeniu depresji to nie do końca znane nam są mechanizmy leżące za owymi efektami. Powstało kilka hipotez dotyczących między innymi efektów termogenicznych, wpływu endorfin, zwiększenia dostępności neuroprzekaźników i kilka innych. Niestety nie mamy wystarczającej ilości dowodów, aby potwierdzić większość z nich.

 

Warto pamiętać, że depresja jest chorobą kliniczną i przede wszystkim najważniejszym elementem leczenia jest opieka lekarza specjalisty oraz terapeuty. Pytanie który z nich nie poleci aktywności fizycznej ?? 

 

Trzymajcie się ciepło!

Autor artykułu: Adrian Morąg

 

Ref:

1. Franz SI, Hamilton GV. The effects of exercise upon retardation in conditions of depression. Am J Psychiatry. 1905;62:239–256.
2. McNeil JK, LeBlanc EM, Joyner M. The effect of exercise on depressive symptoms in the moderately depressed elderly. Psychol Aging. 1991;6:487–488. 
3. Sing NA, Clements KM, Fiatarone MA. A randomized controlled trial of progressive resistance training in depressed elders. J Gerontol. 1997;52:M27–M35. 
4. Doyne EJ, Ossip-Klein DJ, and Bowman ED. et al. Running versus weight lifting in the treatment of depression. J Consult Clin Psychol. 1987 55:748–754.